Paasdienst in de Sacre Coeur.

Dit blog is geschreven voor onze kleinkinderen Meike, Sanne en Eva door opa.

Vrijdag 24 maart, wij vertrekken richting Parijs maar door vertraging in Belgie komen we niet ver en overnachten 150 kilometer boven Parijs in het kleine dorpje Troy. De kleine krappe plek is vol maar de buren schuiven iets op om voor ons plaats te maken. 

Zaterdag, na een rustige nacht rijden we verder naar Parijs. De tolweg is rustig maar we rijden na de tol in een politiefuik. De camping Est in Parijs is moeilijk te vinden, onze Tomtom draait helemaal dol, maar uiteindelijk is het gelukt. s'Middags nemen we de metro en dwalen door het centrum. We vinden het Olympia theater. Komen s ávonds moe thuis. 

Zondag, na een goed ontbijt verzorgen we de camper en nemen de metro naar de Sacre Coeur om de paasdienst mee te maken. Het is druk bij de kathedraal. De dienst in deze beroemde kerk is mooi en maakt veel indruk. Daarna bezoeken we het nabij gelegen Place de Tetre. Dat is een beroemd plein waar kunstenaars samenkomen en hun schilderijen proberen te verkopen. Er zijn veel snel tekenaars die het best druk hebben. Het wordt al laat en we hebben geen tijd meer om te eten om op tijd bij de show van Guus Meeuwis te komen. Het Olympia theater valt ons erg tegen. Geen grandeur of chique. Het Odeon theater in Zwolle is mooier dan Olympia, maar in dit beroemde theater hebben wel de beste artiesten opgetreden. De show is vet gaaf!! en loopt uit tot 23.30 uur. We kunnen niet de juiste metro naar de camping vinden en stappen ook nog in de verkeerde metro. Het wordt al laat en met de laatste metro zijn we toch nog op het juiste station aangekomen. De bus naar de camping loopt niet meer. Een bus chauffeur brengt ons met zijn bus naar een taxi standplaats maar er is geen taxi te vinden. In de kou vinden pas na een uur een taxi die ons naar de camping wil brengen. Diep in de nacht komen we uiteindelijk bij de camper.

Maandag 28 maart vetrekken we van Parijs richting Clermont Ferrand via de A75 vinden we een deels tolvrije weg door kleine dorpen en stadjes. In St Nectaire overnachten we op een kleine gratis camperplaats.

Dinsdagmorgen, vroeg rijden we weg richting Middenlandse zee. Onderweg zien we het voorjaar al komen. De zon begint te schijnen maar het is koud door de hoge bergen. In Guissan komen we te staan op een heel grote camperplaats. Honderden, vooral grote campers vinden hier hun plek aan de jachthaven. Er staan campers waar de auto achteruit wordt gereden. We moeten erg wennen aan deze mastondonten en het lijkt ons ook erg onhandig op de vele leuke kleine camperplaatsen in de dorpjes. Het weer is opgeknapt en we drinken buiten een wijntje met een kaasje. 

Woensdag, het weer is niet goed en rijden via de tol naar Perpignan. Vandaar westelijk door de hoge Pyreneeen en stoppen in Villefranche, een prachtig zwaar ommuurde stad in een kloof tussen de bergen. Het stadje ligt in de lengte richting van de kloof en is mooi gerestaureerd. De hoge muren beschermen ons tegen de harde wind die door de kloof blaast. De weg door de bergen is een prachtige smalle en bochtige route. Over smalle wegen door de dorpen rijden we niet veel kilometers en besluiten onderweg een camping te zoeken in Solona waar we helemaal alleen staan maar we kunnen het water aanvullen en alle apparatuur opladen. De camping ligt wel ver uit de route maar de omgeving is erg mooi. 

Donderdag, er zit smorgens niemand bij de receptie van de camping. We openen de poort en leggen ons stageld op de vensterbank. We rijden onder Andorra door over een heuvelachtige hoogvlakte met veel sneeuwbergen rondom ons heen. De wind, die over de sneeuw waait, is wel erg koud. Om een beetje op te schieten rijden we over de tolweg via Zaragossa richting Madrid. De grote wegen in Spanje zijn erg rustig. Het weer is koud.         's Avonds overnachten we 150 kilometer voor Madrid in het kleine maar prachtige vestingsstadje Siguenza. De weggetjes zijn erg steil en we plaatsen de camper bij het mooie kasteel. We staan 1000 meter hoog op een open vlakte en hebben drie truien nodig om warm te blijven. Door de kou is het rustig in het stadje en op het prachtige Plaza Major zijn we helemaal alleen. Alle terrasstoeltjes staan opgestapeld. Bouwvakkers zijn druk bezig het stadje geheel te restaureren. De winkeltjes zijn nog zo eenvoudig en klein en het is moeilijk om de bakker te vinden achter de prachtige gevel. 

Vrijdag vertrekken we en nemen weer de steile straatjes omlaag en rijden via de snelweg naar Madrid. De wegen in Spanje zijn prima en het is niet moeilijk om tolvrije snelwegen te vinden. De diesel kost slechts 94 cent. In de bergen noordelijk van Madrid ligt nog vol met sneeuw. Het is buiten de camper steenkoud. In Truijillo vinden we een mooie overnachtingsplaats naast de stierenvecht arena. Het stadje is goed tevoet te bereiken en we komen op één van de mooiste pleinen van Spanje. Uit de wind onder een waterig zonnetje drinken we een wijntje op het terras. Boven het plein toornt een mooi onderhouden kasteel. Ook de omgeving van het kasteel en de winkeltjes en kerkjes zijn goed en authentiek gerestaureerd. Het is voor ons nog wennen dat er in Spanje tussen 15.00 en 20.00 uur niets te eten is te vinden maar voor een wijntje betaal je nog geen twee euro. 

Zaterdag worden we wakker van een groep Engelse vogelaars die met telelenzen van één meter de vogels op het dak van de arena bekijken. Ik zie alleen maar mussen, maar aan de reacties van de groep te horen, mis ik wel erg veel. Ik troost me met de gedachte dat die lieden alleen maar door hun lenzen kijken en de mensen om zichheen missen. We rijden over binnenwegen naar Portugal en komen terecht in het kasteelstadje Castelo de Vide. We staan tegen de stadsmuur van het stadje die op terrassen is gebouwd. De straatjes zijn smal en steil en de huisjes prachtig wit. We klimmen naar boven en vinden een prachtig oud stadje met veel originele tegeltableaus. We boffen dat in de kathedraal een zangkoor aan het oefenen is voor de zondag. Op een terras drinken we twee glazen wijn met een tosti en rekenen zes euro af. We besluiten de zondag te blijven om de kerkdienst met het mooie zangkoor te bezoeken.

Zondag, in het drukke cafe naast de kerk drinken we een heerlijk expresso voor 60 cent. Even voor twaalf uur loopt het cafe leeg om ter kerke te gaan. Wij nemen helemaal achterin plaats. Helaas is de dienst teveel een kerkdienst waarvan we niet veel verstaan en vertrekken na enkele liederen gezongen door het koor. We starten de camper en rijden weer binnendoor 70 kilometer zuidelijker en stoppen voor de nacht in Estremoz. We staan gratis op een uitgestrekt plein in het centrum met nog enkele campers. We lopen dooor de mooie oude garnizoensstad. We steken onze neus binnen in een ,,Social Sociadad'' een soort dorpshuis en worden hartelijk begroet en binnen gelaten en tots tonen de mannen ons de ontmoetingsruimte die helemaal, ook het ronde plafond, is bekleed met tegels. De tegels waren voorheen overgekalkt en sinds kort ontdekt en weer tevoorschijn gehaald. We vinden wifi in een cafe en drinken een wijntje. Het gaat regenen.

Maandag, het regent de hele dag en rijden naar de beroemde stad Evora. De camperplek is één groot modderbad. We rijden naar de stadscamping waar het niet veel beter is maar vinden toch nog een verharde droge plaats. We blijven in de camper en maken een lekker diner.

Dinsdag, de zon schijnt en we besluiten nog een dag te blijven en de mooie Romaanse stad Evora te bezoeken. Met de bus rijden we naar de stad en vinden een bijzonder mooi apart kerkje waarvan de muren geheel zijn betegeld. Eindelijk vinden we een winkeltje waar we een simdata kaart kunnen kopen. Het werkt snel en uitstekend maar is slechts tien dagen geldig. De zon schijnt uitbundig en op het mooie Plaza Major vinden we een goed terras. Door het tourisme zijn de prijzen hier wel iets hoger maar voor onze begrippen heel betaalbaar. We bezoeken de mooie kathedraal met klooster en mogen zelfs de torentrap beklimmen en komen op het dak met een mooi uitzicht over de omgeving. De kathedraal is indrukwekkend met veel houtsnijwerk en bladgoud. Wat zou onze wereld schraal zijn wanneer de mensen vroeger niet deze geweldige monumenten hadden gebouwd maar we staan altijd weer versteld van de rijkdom die vroeger is bijeengebracht door arme mensen.

Woensdag, we rijden binnendoor en besluiten de kust op te zoeken maar stranden bij het kleine zeer eenvoudige restaurantje van Maria en Miguel, bij een stuwmeer. Maria is beroemd om haar Frango of Piripiri kip. Het smaakt als in een viersterren restaurant voor 20 euro incl alles .Er staan drie campers met een mooi uitzicht over het meer.

Donderdag, we hebben nog zelden zo rustig en stil geslapen en vertrekken nu toch naar de kust. De kleine en smalle weggetjes zijn rustig. Soms is het wegdek slechts. De omgeving is heel mooi. Heelveel bomen, struiken en bloemen staan in bloei. Zelfs raakt de mimosa al uitgebloeid. In Odemira vullen we de koelkast en de brandstof bij en rijden naar het kustplaatsje Zambujeira de la mar, ca 200 kilometer zuidelijk van Lissabon, en vinden daar een uitstekende camping aan de rand van het kleine stadje. Ook hier zijn de huizen, zoals overal onderweg, goed onderhouden. Het is schoon maar vaak heel stil. Behalve een paar oude mannen op het plein is er weing te beleven maar wel de stilte en schoonheid. De zee is ruig met hoog opspattende golven. De wind is koud maar we vinden een terras uit de wind en een prima glas wijn voor slechts één euro. We raken in een discussie met een stel hier wonende Belgen over de verhouding tussen Belgie en Nederland. We genieten van het gesprek, de wijn en de zon. De weersvoorspelling voor de komende dagen is niet goed.

Vrijdag, de zon schijnt en we blijven nog een dag staan op de goede camping. s Middags eten we sardines met een glas wijn, in het stadje. Op het plein zien we een vermakelijke voorstelling van de dorpsgek. Hoe kan het toch zijn dat sommige mensen zo de weg kwijt zijn.

Marbella, terras tussen de hoogbouw. Met sangris is niets mis mee.

Zaterdag, De watertank en alle accu's zijn weer gevuld en het toilet en vuilwatertank gereinigd. We verlaten de goede camping richting het zuiden. We rijden langs de kust door de hoge en mooie duinen. Portugal heeft 10 miljoen inwoners en is ongeveer twee groter dan nederland. De natuur is mooi groen en schoon, de uitzichten zijn wijds met veel bloemen. Na 60 kilometer vinden we bij Carrapateira de mooiste camper gedoogplek die we ooit hebben bezocht. Midden in de prachtige duinen aan een lagune van de zee. Uit de wind is het heerlijk in de zon. We lopen over de smalle weggetjes door de duinen. 's Avonds komt er controle van de politie en laat ons en 10 andere campers, staan. We eten in het cafeetje van het nabij gelegen dorpje. Het begint te regenen.

Zondag, omdat we zo'n mooie plek hebben, besluiten we te blijven staan. De dag begint somber met een harde wind. We staan ongeveer 50 kilometer noordelijk van Cabo Vincente, het uiterste zuid westelijke puntje van Europa. We wandelen langs de zee. Er staan op de hoge rotsen veel zeevissers.

Maandag, de hele nacht hheft het geregend en het is koud. We bekijken het weerbericht en dat belooft ook voor de komende week niet veel goeds. Op internet zoeken we de warmste plek in het zuiden en dat is toch de Spaanse oost kust. We besluiten op te stappen en gas te geven richting oost. Om kilometers te maken nemen we in Portugal de tolweg wat ons bij thuiskomst wel een fikse boete zal opleveren want we hebben geen tolvignet en je wordt overal gefotografeerd. In Spanje is de weg tolvrij en we komen uiteindelijk aan in Antequera ca 100 kilometer boven Malaga. We staan op een gratis plek zonder voorzieningen en lopen door de stad.

Dinsdag, we besluiten te gaan rijden richting Costa del Sol hoewel het weer bij de Costa Brava beter is, maar de voorspellingen zijn gunstig en we willen nog niet zo vroeg richting het noorden. We maken het ons vandaag niet gemakkelijk en rijden via de gele en witte weggetjes dwars door de Sierra Nevada richting Marbella. De omgeving is prachtig, de wegen zijn bochtig en smal en we maken weinig kilometers. Het weer is wisselend van inktdonkere luchten naar enkele opklaringen. Even boven Marbella komen we boven in de bergen in een stromende regen en dikke mist met omhoog kolkende wolken. Het is indrukwekkend om te zien maar in de verte zien we een lichte streep boven de zee. In een half uur rij je naar beneden richting Marbella en plots schijnt de zon. We vinden een camping tussen Marbella en Fuengirola. De camping ligt langs de A7 dicht bij de kust. Eindelijk hebben we een beetje warmte en zon en de voorspelling is goed.

Woensdag, Gerrit is nog steeds niet goed opgeknapt en begint erg te hoesten. Anders dan voorheen ben ik al doodmoe wanneer ik drie keer een rondje om de camper loop. We besluiten een Nederlandse huisarts te zoeken. Die zijn er hier voldoende en we maken een afspraak. Met een taxi rijden we naar onze afspraak. De uitslag is geruststellend maar met een zak vol medicijnen komen we weer bij de camper maar we moeten blijven tot maandag voor een vervolg afspraak. Dit is geen straf want het weer is goed. 's Avonds eten we een prima pizza in het restaurantje bij de camping. 

Donderdag, we staan op met een strak blauwe lucht en een heerlijk fris windje. De camping is erg groot en volledig bevolkt met pensionada's en ligt niet gunstig langs de snelweg. Het is onmogelijk om met de fietsjes verder te komen anders dan fietsen via deze levens gevaarlijke weg. Het kleine strand is bijna volledig bezet met (lig)stoelen en gezellige horeca. We zien enkele bekende nederlanders. Voor het eerst pakken we de bbq en eten buiten in de zon. De medicijnen hebben mij nog niet veel geholpen.

Vrijdag, we starten erg langzaam. 's Middags nemen we de bus naar Marbella. De bushaltes liggen direct aan de snelweg. Je staat te wachten achter de vangrail en het verkeer derderd er langs. Er is een kleine inham waar de bus induikt en stopt en moet vervolgens weer invoegen. Dat hier ongelukken gaan gebeuren dat staat wel vast. De 12 kilometer is een aaneenschakeling van bebouwing. Elke vierkante meter is benut en wanneer er al een meter groen is dan staat er wel een reckamezuil. Ook Marbella is alles langs de kust hoogbouw met appartementen en beneden is het drinken en eten. De touristen die er lopen zijn wel netter dan in bv Benidorm. We vinden een paar leuke oude pleintjes met horeca. Het bezchitigen van de kerk is de moeite waard. Handige zigeuners proberen touristen bij de ingang te strikken om toegang te betalen. Op een pleintje drinken we een wijntje in de zon. Van enkele lezers van dit blog moeten we wat minder wijn drinken maar dat is letterlijk en fguurlijk gezegd tegen dovemansoren omdat ik al weken met dichte oren rondloop vanwege de verkoudheid die niet wil stoppen. Marbella staat zeker niet op ons verlanglijstje om nog eens te bezoeken behalve dan het prachtige en rustige achterland.

Zaterdag, het weer is nog steeds prima. We moeten blijven tot maandag voor de afspraak met de huisarts. Het is geen straf want het weer is goed en op het strand terras  is het prima vertoeven. Zaterdagmiddag draait een dj mooie jaren 70 muziek en zondagmiddag speelt een bandje dezelfde muziek nog eens. Raldi eet een pan mosselen en Gerrit een prima garnalen salade. Er lopen wel erg veel afrikaanse verkopers hun waren aan de bieden. 's Avonds onze tv krijgt voor de zoveelste keer weer eens kuren. We dachten het lek boven water te hebben maar het ding stelt ons steeds weer voor nieuwe verrassingen.

Maandag, de camper klaarmaken voor vertrek. Alle tanks afgeladen of leeg. Bij de huisarts wordt het bekende nederlands kwartiertje een spaans uurtje. Uiteindelijk staan we 5 minuten later weer buiten met de mededeling dat Gerrit misschien toch een lichte longontsteking heeft plus een recept voor een korte kuur en 80 euro armer. We zoeken snel een pharmacie, die zijn hier in overvloed hoewel wij de medicijnen niet duur vinden. Daarna vertrekken we richting Almerimar via de A7 die gedeeltelijk is vernieuwd. De rit is mooi tot Motril. Daarna begint Costa del Plastico, een tuinbouw gebied van misschien wel twee honderd kilometer onder plastic. Op veel plaatsen is het één groot wit glimmend geheel. De paprika teelt in Ijsselmuiden is echt een zandkorrel vergeleken met dit gebied. Sommige tuinders hebben heel kunstig hoog tot op de rand van de rotsen de plastic bouwwerken gebouwd maar het is jammer van de omgeving. We vinden een plaats in de jachthaven van Almerimar. Hetzelfde als bij de campers worden de zeiljachten steeds groter. De havenmeester groet ons vriendelijk met de mededeling dat wij op vier dagen na precies een jaar geleden ook hier hebben gestaan.

Dinsdag, het geluid van de harde wind door de masten van de boten komt ons bekend voor. Achter een muur vinden we beschutting en een plek in de zon en het terras van Los Sabados ligt heerlijk beschut tussen de appartementen en bij elke wijn wordt gratis een zeer goede en uitgebreide tapas gratis geserveerd. Na drie wijntjes en slechts enkele euro's heb je gegeten en gedronken. Gerrit vindt een computerwinkel die goed helpt met een nieuwe wifi-sim-card. Het zgn mifi systeem bevalt en werkt goed, maar het vinden van een juiste kaart dat valt niet mee. Opvallend is dat het winkel personeel geen woord over de grens spreekt, de prijzen lopen heel erg uiteen en iedereen heeft zo zijn/haar eigen mogelijkheden en ,,aanbiedingen''. Het beste is te zoeken naar een computer shop en niet naar een telefoonwinkel.

Wooesdag, het weer is slecht. Met de paraplu omhoog lopen we door het stadje maar beslissen om te verkassen naar Almeria alwaar we in de boeken een camperplek hebben gevonden bij het centrum en het strand, te mooi om waar te zijn. Na 30 km rijden komen we op een troosteloos groot parkeer terrein en slechts één camper en het bord met een waarschuwing tegen criminaliteit verhoogt niet de feestvreugde. We rijden door naar een andere plek die in de boeken wordt aangegeven met het cijfer 9 en laten de plastic kassen achter ons en rijden het beschermde natuurgebied Gabo de Gata in. De omgeving en zelfs de huizen doet ons denken aan een woestijn gebied. Een enorme uitgestrekte glooiende vlakte met veel laag struikgewas. de huizen zijn laag en vierkant met dikke muren en weinig ramen. De vlakte is in de verte omgeven door de donkere silhouetten van de hoge bergen. In de zomer zal het hier bloedheet zijn. We treffen een zeer goede camperplaats aan maar toch weer gelegen tussen de kassen met tomaten, die de wind wel goed tegenhouden. De omgeving is erg mooi en de eigenaar buitengewoon vriendelijk. 

Donderdag, de nacht is koud maar de strak blauwe lucht 's morgens warmt alles snel op. Vandaag blijven wij hier staan om te wandelen en zonnen.

Vrijdag we ruimen op en vertrekken om de omgeving te verkennen met de auto. De omgeving is ruig en buiten de plastic kassen, heel mooi. We rijden naar Nijar een stadje tegen de bergen waar we worden tegengehouden omdat de straten te smal zijn. Lopend gaan we verder en zien een stadje dat woestijnachtig aandoet en ontdekken veel kleine keramiek fabriekjes. Op een pleintje drinken we prima koffie samen met iets lekkers die we samen delen, uit de panederia aan de overkant. Met de auto nemen we een omweg door het gebied naar San Jose, een klein stadje tegen de bergen rondom een kleine baai met een mooi strand. Het plaatsje ligt afgelegen en is daarom authentiek. We vinden een goede en schone camperplek zonder voorzieningen, midden in het stadje. We gebruiken een heerlijk menu del dia. Voor slechts 10 euro een 3 gangen menu waaronder paella die we nog nooit zo lekker hebben gegeten en een toetje waavoor we alleen al terugkomen. Het is warm in de zon. Aan het mooie strand drinken we een verse jus. 's Avonds werkt de tv weer eens.

Zaterdag, de zon schijnt en we blijven hier staan. We ontvangen de slechte weerberichten uit Nederland en mogen niet mopperen. Vanavond gaan we zeker bij Jose paella eten. Het strand is gezellig druk. Tussen de middag gebruiken we enkele tapas in op een klein terras en hebben de kok een compiliment gegeven voor zijn plate speciaal voor ons gemaakt. 's Avonds valt de paella erg tegen het restaurant is leeg en we moeten lang wachten. 

Zondag ontdekken we een stortplaats voor ons toilet en fietsen langs de kust. Zonnen op het strand. Drinken een paar glazen sangria. 's Avonds is er in een cafe een jamm session waarop we ons hebben verheugd maar de muzikanten hebben moeite om hun intrumenten vast te houden van de gebruikte middelen en we zijn na een kop koffie vertrokken.

Maandag, camper rijklaar gemaakt voor vertrek. We rijden door het prachtige ruige natuurpark binnendoor langs de kust. De Tomtom sputterde tegen en mopperde iets over slechte onverharde wegen maar dat valt best wel mee bovendien zijn die het mooiste en we bezoeken kleine pareltjes van plaatsjes die hoofdzakelijk worden bevolkt door zwervers, kunstenaars en muziekanten. Uiteindelijk belanden we in Mojacar, een langgerekte plaats langs de kust met vee stranden waar ze de schurf hebben aan campers want stilstaan is verboden. Hier verblijven veel Engelse pensionada's. Aan de noordkant van de stad vinden we toch nog een goedkope versleten echt engelse camping die nergens staat vermeld en besluiten te blijven. De bewoners doen ons denken uit de serie Coronation street. 

Dinsdag. er is een wasmachine die we hard nodig hebben en blijven staan. Het is zonnig en het strand ligt aan de overkant van de straat met veel leuke strandtentjes. Wij vermaken ons wel terwijl de was hangt te drogen.

Onderweg een broodje eten.

Woensdag, met een grote omweg door de Sierra de los Filabres rijden we noordwaarts. De omgeving is ruw en onbewoond en eindigt bij Macael met een grote marmer industrie. We zien letterlijk volledig weggezaagde en vierkante bergen. De camperplaats in Huercal Overa bevalt ons niet en rijden zuidelijk naar Vera. De camperplaats is erg moeilijk te vinden en lopen vast tussen de groenten op kleine grindweggetjes. In de verte zien we de campers staan. We keren om en uiteindelijk komen we in een hoog gelegen oase van groen en bloemen. Een prachtige plaats met veel sportvelden en maken kennis met padle een combinatie van squash en tennis. 

Donderdag blijven we staan en met de fiets bekijken we Vera en eten tapas op een leuk plein. Het is steeds weer een verrassing hoe de tapas is gemaakt. Overal is het anders en zeker niet het bekende stukje brood met een anjovisje. Een oude arena voor stieren gevechten is mooi gerestaureerd en het museum is interessant om te zien maaar helaas is de arena nog enkele keren per jaar in gebruik.

Vrijdag zijn alle accu's weer opgeladen en rijden langs de prachtige kust naar Aquilas. Het is slechts 40 km maar we doen er de hele dag over. Onderweg vinden we veel kleine dorpjes en ruimte om de auto te parkeren. Vlak bij Aquilas zien we tegenover de camping  op een strand een rij campers staan en besluiten daar ook bij te gaan staan. Een politie controle laat ons staan. We vallen snel in slaap door het geluid van de branding. 

Zaterdag, we staan dicht bij Aquilas en nemen de fiets om de stad te bekijken en treffen een lange optocht met veel paarden maar komen er niet achter wat de de oorsprong is. In de kathedraal is een kerkdienst waar kinderen communie doen. Er is veel muziek. Veel jongentjes zijn gekleed in een uniform en de meisjes in lange wijde jurken. De binnenstad valt ons tegen en besluiten terug te fietsen en verder te rijden naar een camping in Bolnuevo ca 50 km noordelijker. Camping Playa de Mazarron is een ,,spaanse'' camping, rechte straatjes en elke vierkante meter is benut. De camping ligt wel mooi aan het strand en buiten loop je zo het kleine stadje binnen. 

Zondag de zon schijnt en boven de camping ligt een kerkje waar de dienst buiten wordt gehouden. Met onze fietsjes bekijken we de omgeving en treffen door erosie mooi gevormde kalksteen formaties. Het gesteente is vier miljoen jaar oud en door weer, wind en regen zijn de vormen ontstaan. Het strand is mooi, schoon en een gezellige drukte en veel aangenamer dan bv Benidorm. Zoals altijd in Spanje steekt 's middags een paar uur de wind op die toch nog steeds fris is.

Maandag, we vetrekken noordelijker naar Altea waar we altijd weer terecht komen omdat de camping Cap Blanch erg mooi ligt in de stad en aan de boulevard en een mooi strand. De stad is druk en gezellig en heel veel nederlanders. We blijven staan tot vrijdag. Onze buren Martin en Ge zijn ook in de buurt. Ze hebben met de hele familie een huis gehuurd in La Nucia ca 5 km landinwaarts. Donderdag wordt Martin 80 jaar en we zijn uitgenodigd voor een etentje. Vrijdag vetrekken we richting nederland. We slijten de dagen met boodschappen doen, winkelen, zonnen, strandwandelingen en natuurlijk uren mensen kijken op ons favoriete terras van cafe La Rouge. Het valt ons op dat de noordkant van de boulevard rustiger is geworden. Het hele vakantie leven verplaatst zich richting Albin. Woensdag morgen komen de buren met Henk en Ria op de camping koffie drinken. We vernemen dat karel en Hedder ook komen. Ze rijden met een camper een half jaar door Europa. 

Donderdag het weer is minder. In Nederland id ht erg mooi weer geworden. Aan het eind van de middag  vertrekken we naar La Nucia en plaatsen de camper voor het huis van de buren waar Karel ook al is aangekomen. Het wordt een gezellig weerzien en 's avonds vertrekken met enkele auto's naar een restaurant die door Henk is gereserveerd. Het wordt een gezellige avond waar de kok ook erg goed zijn best voor heeft gedaan.

Vrijdagmorgen vertrekken we om 7 uur richting het noorden. De komende dagen moeten we veel kilometers maken om woensdag in Nederland te komen. De vakantie loopt ten einde. We bereiken Pineda de la Mar ca 100 km boven Barcelona en vinden een leuke camperplek midden in het stadje met heel nauwe straatjes. De camper moet ook geen 10 cm langer zijn anders lopen we volledig vast. Het weer is niet super en het strand is uitgestorven. 

Zaterdag, de uitrit van de camperplek is klein en we moeten vele malen steken. Vandaag rijden we richting Frankrijk en hopen Clermont Ferrand te bereiken via de kortste en snelste route maar stoppen 150 km zuidelijker in Canourque een dorpje in de prachtige Cevennes ook wel het franse Venetie genoemd.. De camperplek is overvol maar we kunnen ons nog ergens tussen drukken. 's Avonds gebruiken we een menu in een leuk restaurant.

Zondag in het dorp is een wielrronde en veel fransen op de camperplaats zijn wieler fanaten. Overal staan wielrenfietsen. Op zondagmorgen staan de mensen in de rij voor de boulangerie. Het weer is regenachtig maar we rijden binnendoor door de kloof George de Tarne tot Mende. Uiteindelijk zijn we nog geen 30 kilometer dichter bij huis gekomen maar de route is erg mooi. Mende is een mooie oude stad en de camperplek ligt op een schitterende plek in het centrum. Er loopt niemand in de mooie straatjes en pleintjes en de omgeving doet triest aan want 80% van de middenstand is vertrokken en staan al die mooie panden leeg.

Maandag we bereiken een camperplek bij een mooi kasteel onder Orleans. Het weer is slecht en vetrekken de volgende dag richting huis. de vakantie loopt ten einde en we hopen woensdag thuis te zijn.