Vrijdag 14 april 2017. De reis terug eindigt om 16.00 uur voorlopig met een lekke band, nog geen 80 kilometer na ons afscheid, op een afgelegen plek even ten noorden van Gaucin. De prachtige route loopt door de zuidelijke bergen van Andalusie met tientallen van die mooie witte dorpjes tegen de hellingen. Met veel geluk kunnen we direct een parkeerplaats opdraaien. We vragen de ANWB om hulp. Mevrouw J. heeft veel moeite met de digitale coordinaten die wij doorgeven maar belooft hulp, maar belt 45 minuten later nog eens waar we precies staan en belooft weer hulp. Om 19.00 uur belt Dhr G van de ANWB en vraagt wederom waar we nu precues staan en belooft dat er nu snel hulp komt. Daarna neemt een bergingsbedrijf contact op die mededeelt dat ze er niet eerder kunnen zijn dan 20.30 uur. De autoambulance meldt zich en de camper wordt opgeladen maar nog onbekend waarheen. Onderweg zijn er diverse gesprekken met als uitkomst dat we bij het bergingsbedrijf worden afgeladen en dat we daar moeten wachten tot maandag want alle garages in Spanje zijn met de paasdagen, vier dagen gesloten. Om 22.00 uur worden we afgeladen op de slechtst mogelijke plek die is te bedenken. Op een oud en vies industrie terrein slechts 3 meter! van de snelweg A7 zonder enkele bescherming. Ondertussen heeft de ANWB een bandencentrale gevonden die waarschijnlijk zaterdag nog open is en geeft, na uitleg over onze situatie, de verlader direct opdracht om ons weer op te laden en bij de garage weer af te zetten. 's Avonds om 23.30 uur nemen we afscheid van de aardige chauffeur en drinken een borrel. Dodelijk vermoeid vallen we in slaap op een groot, verlaten industrie terrein vlak bij een Carrefour.
Zaterdag 15 april 217. We worden wakker van geluid bij de bandencentrale die OPEN gaat. Het is een groot bedrijf en wij melden ons bij de balie. Alle Spanjaarden zijn die dag vrij en hebben bij het bedrijf een afspraak voor reparatie en de agenda staat vol, maar het personeel heeft begrip voor onze situatie en bovendien ook nog twee nieuwe banden in voorraad van onze afwijkende bandenmaat. Na inspectie blijkt dat onze lekke band geheel aan flarden is en niet kan worden gerepareerd. Om 16.00 uur rijden we opgelucht weg met twee nieuwe achterbanden. Om sneller op te schieten nemen we de tolweg en daarna en tussenweg A377 naar het bergdorpje Benarraba waar een mooie camperplek is. De tussenweg A377 is 30 km maar zo'n slechte, deels grindweg, waar ze zich in Marokko nog voor zouden schamen. De laatste 5 kilometer gaat in de tweede versnelling met een steiging tot 18% omhoog. We zijn bang voor onze twee ,,oude'' voorbanden, maar bereiken ons dorpje Benarraba. Het dorpje is een pareltje in een prachtig bergachtig landschap. Raldi maakt een heerlijke maaltijd en voor het eerst sinds twee maanden ontvangen we de nederlandse tv zender NPO1 en alles is snel vergeten.
Zondag 16 april 2017. Het is Pasen. We blijven in het dorpje staan om de paasprocessie te bezoeken en lopen de steile weg naar beneden. Drinken eerst koffie in een cafeetje. Het is er gezellig druk. Om 12.00 uur begint de kerkdienst in het kleine kerkje van het dorpje en we lopen de nog steilere weg naar beneden. Het kerkje loopt langzaam vol. Kinderen en volwassenen lopen in en uit. Het wordt een indrukwekkende gebeurtenis waar we niets van verstaan maar het is prachtig om het geheel te aanschouwen. Na een uur wordt de eerste paso met Christus door kinderen de kerk uitgedragen en door de nauwe straatjes, bergop, naar een pleintje gedragen. Daarna volgen, nadat iedereen elkaar een goed paasfeest heeft gewenst en gekust, nog twee paso 's met Maria en een voor ons onbekende plaatselijke heilige. Op de paso ligt veel fruit. Op het kleine pleintje voor het kerkje is het een gezellige drukte waarna een hele stoet volgt naar het plein, waar een gezamelijke maaltijd wordt gegeten. We zien de pastoor met een flesje bier in z'n hand, vrolijk pratend tussen de mensen. Deze processie is niet te vergelijken met de processie in Sevilla, die wij enkele jaren geleden hebben bezocht, maar misschien wel veel mooier. We lopen langzaam bergop en rijden met de camper richting Ronda waar we met de camper verstrikt raken in de nauwe straten en de processie die daar aan de gang is. Met veel moeite rijden we de stad uit en vinden een camping enkele kilometers verder. Eerste paasdag 2017 is een heel bijzondere dag die we niet snel zullen vergeten.
Maandag 17 april 2017. Vanaf vandaag vertrekken we naar het noorden en willen wat kilometers maken, verlaten de gebergen en rijden over het Spaanse centraal plateau met veel olijfbomen. De CP in Caceres is helemaal vol en kiezen voor de camping. Een goede uitgebreide camping waar elke plek een eigen gebouwtje met toilet en douche heeft. Een beetje overdreven en de plekken zijn niet al te groot en moeilijk in te draaien voor een camper van zeven meter.
Dinsdag 18 april. We rijden onder Madrid door richting de kust. Doen boodschappen in een stad en lopen tegen een bekeuring aan voor het overschrijden van een doorgetrokken streep. Het linker voorwiel begint steeds meer te trillen en zoeken in Madrid een garage maar worden van het kastje naar de muur gestuurd. Ze kunnen of willen ons niet helpen, Wanneer we niet te zwaar zijn dan zijn we te hoog of er is geen tijd en kruisen Madrid wel drie keer van noord naar zuid en van oost naar west. Madrid is druk en het kost veel tijd, bovendien zijn we bang dat er iets kapot gaat. Uiteindelijk krijgen we de tip ons te melden bij het bedrijf Elma, maar het adres is onduidelijk en het wordt te laat en zoeken eerst de cp in Madrid waar plaats is voor 10 campers maar er staan er wel veerig. We wringen ons nog in een klein gaatje, halen snel een brood. Het is 27 graden en erg benauwd. Doodmoe van de dag én de spanning én de warmte kunnen we moeilijk in slaap komen.
Woensdag 19 april. Vroeg opgestaan om de waanzinnige ochtendspits te ontlopen en vinden het bedrijf Elma. We nestelen de camper voor de poort zodat niemand om ons heen kan. Om negen uur gaat de poort open. We worden snel en vakkundig geholpen. Met veel geluk hebben we het juiste bedrijf en de goede man gevonden. Binnen vijf seconden ziet hij dat onze rechterband op ontploffen staat. Wel heel vreemd omdat de voorbanden drie dagen geleden zijn nagekeken maar hij laat ons niet gaan voordat er twee nieuwe voorbanden zijn gemonteerd. Om tien uur is alles klaar, tweehonderdvijftig euro armer, maar de auto rijdt weer als een zonnetje. Vandaag móeten we kilometers maken en stranden aan het eind van de middag op een cp honderd kiometer westelijk van Barcelona. We zijn te moe om het stadje te bekijken. Raldi bakt aardappelen met ui.
Donderdag 20 april. Vandaag is het een korte trip naar de kust. We doen kalm aan. Eerst de bakker zoeken, ontbijten en daarna richting Barcelona via de tolweg omdat de N route te druk is en veel tijd in beslag neemt. Het waait stevig en het is fris. Daarom kiezen we voor camping El Pinar in Blanes omdat we daar in de zon staan en niet onder de pijnbomen die veel schaduw geven. Raldi doet de was. We willen hier de laatste dagen van de vakantie blijven staan.
Vrijdag 21 april. Blanes is een mooie stad aan de kust. Moderne, schone boulvard met veel afwisseling hoewel er wel heel veel horeca is. Ik vraag me af hoe al deze zaken aan hun winst komen. Het strand is mooi en schoon maar wel erg smal. De mooie lange banken aan de boulevard worden bevolkt door veel, heel oude grijze koppen. We vinden ons favoriete terras met prachtig uitzicht langs de kust. Het waait hard en het is fris maar de zon schijnt volop.
zaterdag 22 april. We blijven vandaag nog staan en nemen het fietsje. Eten tussen de middag een prima menu del dia. Onderweg terug lekke achterband van Gerrits fiets. Het is wel de vakantie met lekke banden geworden
Zondag 23 april. De wind is afgenomen en de zon schijnt uitbundig. We maken ons op voor de laatste dag voordat we naar het noorden vertrekken. Camping El Pinar is een goede camping met een eigen stuk strand. De hele strook zuidelijk van Blanes zijn allemaal campings model groot en nog groter. El Pinar is de meest zuidelijke maar ligt nog dicht bij de stad en is meer bekend bij ouderen. We fietsen over de boulevard en zitten langdurig op ons favoriete terras met mooie muziek en mensen kijken.
Maandag 24 april. Vroeg op om snel te vertrekken, maar de receptie gaat pas open om 09.00 uur. Met de Acsie pas betalen we slechts 16 euro per nacht. Over de tolweg naar Frankrijk vervolgens de tolvrije route naar Clemont Ferrand. We overnachten op een prachtige cp in Faverolles nadat we de Viaduct de Garabit hebben bezocht. Dit viaduct is in 1884 gebouwd over de rivier de Truyere door Gustav Eiffel. Vandaag de dag rijdt er nog slechts één trein per dag over het viaduct. Faverolles is een klein maar mooi gerestaureerd dorpje. De cp ligt t/o de bakker en er is een klein restaurantje waar het vlees wel heel erg taai is. Gelukkig heeft de hond van de uitbaatster er niet zoveel moeite mee.
Dindag 25 april. Vroeg op, de bakker is al open. We rijden op tijd weg via de gedeeltelijk tolvrije weg A77 naar Parijs waar het weer eens erg druk is. Overnachten op de cp van Pont Sainte Maxence. We staan hier mooi aan de rivier met uitzicht op de brug. Er zijn geen faciliteiten. De stad is oud en de middenstand heeft, evenals in de meeste Franse steden, veel te lijden van de grote winkels even buiten het centrum.
Woensdag 26 april. Vertrek naar huis via Lille en Antwerpen. We rijden eerst naar Rotterdam waar we een sitetable kopen die we hebben gevonden op Marktplaats. Na precies 10.970 kilometer rijden komen we zonder schade thuis. Het aantal kliks op ons blog is opgelopen tot bijna 44.500.
