Maandag 27 maart. Onze eerste overnachting vinden wij een paar kilometer onder Metz bij het dorpje Scy Chazelles. De cp ligt tegen een paar troosteloze loodsen van een jachthaven langs de Moezel.Steeds verbazen wij ons over de puinhopen die Fransen kunnen bouwen maar de omgeving is ruim en mooi. Wij melden ons in de kleine capitainerie van de toch grote jachthaven. In het kleine kamertje wordt stevig gerookt. Voor 12 euro incl. electra mogen wij de nacht staan. We vinden een mooi wandel - fietspad langs de moezel. In maart is het smorgens nog koud. Het kacheltje heeft de nacht goed zijn werk gedaan. De ochtend mist hangt boven het water van de rivier. Twee aalscholvers schrikken van Sem en vliegen weg over de nevel boven het water weg.

Dinsdagochtend vertrek richting zuid deels via de tol maar na Chalon sur Saone  slaan we af naar de N route richting Clermont Ferrant. Op internet vinden we een cp bij een kasteel in een bos maar deze na veel omzwervingen niet kunnen vinden. De zon gaat ondertussen al zakken en het wordt frisser. We vinden een cp in het kleine middeleeuwse dorpje Billy. Er is plaats voor 2 campers maar blijven de nacht alleen. Het dorpje is een juweeltje waar Frankrijk zo rijk aan is. De restanten van een burcht zijn mooi gerestaureerd. Binnen de muren wonen nog fransen in piep kleine en eenvoudige huisjes en even buiten het dorp raast de TGV langs met grote snelheid. Dit is het grote contrast in Frankrijk. sMorgens brood bij de boulangier waar de koffieruimte al vol zit met bewoners en arbeiders.

Woensdag op weg naar het zuiden via de tolvrije snelweg A75. De temperatuur gaat snel omhoog. Na de brug bij Millau vinden we een cp hebelsbreed slechts 20 km rijden maar de praktijk is zoals ons vaak overkomt, toch anders. Onze TomTom kan de weg naar de boerderij niet op tijd vinden en rijden al op de afdaling naar Millau en het is onmogelijk te keren. Beneden in Millau is een rotonde om te keren en we maken de klim naar het plateau van Larzac boven Millau. Op het plateau via smalle wegen en grindpaden moeten we nog 15 km rijden om de afgelegen boerderij te bereiken waar we gratis achter de schapenloods mogen staan. Een prachtig uitzicht maar hoe is het mogelijk dat we dit weer uitzoeken.De arme schapen met veel lammeren blaten van de honger achter ons in de loods. We helpen de boerin met voeren en kopen wat vlees bij haar. Op het plateau waait het wel stevig maar de loods en achter de camper is het goed uit te houden en genieten van de omgeving. Ja er zijn wat vliegen, maar de wind blaast ze wel weg. Het wordt frisser en besluiten te gaan koken en binnen te zitten maar niet voordat we een uur zijn bezig geweest om honderden vliegen binnen te vermoorden. 

Donderdag vertrekken we op tijd om de invasie van onze vliegende vrienden te voorkomen. We rijden voorzichtig naar beneden. In het dorpje Cavalerie vinden we een camper service station om water de vullen en grijs en zwart water te legen. Bovendien hebben we brood nodig voor het uitgestelde ontbijt. Het dorpje ademt naar de historie van de tijd van de Tempeliers, een religieuse orde ten tijde van de kruisvaarders. Cavalerie is een mooi onderhouden monument waaraan nog steeds wordt gewerkt. De brandstof raakt op en door het gebruik van de kachel hebben we gas nodig. In Frankrijk kost de diesel 1,95  en in Spanje 1,55 euro dus besluiten om naar Spanje te rijden om te tanken en op camping Albera te overnachten want we zijn ook toe aan een lekkere warme douche. 

Albera is een zeer bekende grote camping. Mooie grote paatsen en de sfeer van een duincamping waar de campers en caravans niet op een rij worden geparkeerd. De camping wordt heel veel gebruikt door Spanje gangers als springplank naar het zuiden en weer terug naar huis. sMiddags om 3 uur loopt de camping vol en smorgens vroeg is het al weer een drukte voor vertrek terwijl de omgeving hier erg mooi is met goede wandel en fiets mogelijkheden. Het dorpje op 10 minuten lopen afstand is heel mooi en rustig. Op het terras aan Place Major betalen we 2,50 euro voor een prima glas wijn. Wat is Spanje een heerlijk land. Het weer is mooi en we zijn moe dus blijven een extra dag om te rusten.

Zaterdag, wij sluiten ons aan in de rij van vertrekkenden en rijden richting zuid. Het is fris en geen zon. De uitgestippelde route komt te vervallen om meer kilometers naar het warmere zuiden te rijden via de al reeds jaren tolvrije A7. De spaanse regering heeft in 2021 besloten alle snelwegen, op enkele uitzonderingen na, tol vrij te maken. Via internet vinden we een cp in een tuin bij een huis. Het is een mooie plek met zwembad en we mogen overal gebruik van maken. De man van de eigenaresse werkt in Dubai en is veel van huis. Zo heeft ze haar werk en contacten en wat inkomsten. Ze wonen zelf in een nog mooier optrekje er naast. Sem kan en mag heerlijk vrij rondlopen zelfs in het zwembad waar het arme beest al was ingevallen. De weersverwachting geeft een een zware storm aan, maar wij staan goed in de luwte van het huis en vanweg de sterke wind  blijven ook zondags staan. Er is internet dus het blog kan worden bijgewerkt en de luie stoelen langs het zwembad worden gretig in gebruik genomen. De eigenaresse haalt zondag een vers brood voor ons. De douche boven in het huis is prima. Er zijn een paar campers bijgekomen. Iedereen is gek van Sem. Daar hoeven wij voorlopig ons geen zorgen over te maken. Alleen de inrit van de tuin is wel erg smal en Gerrit maakt zich daar al zorgen over hoe hier vandaan te komen. Maar nu eerst genieten van de zon in de  luwte van de harde wind

Maandag besluiten wij om verder zuid te rijden. Iedereen vindt het jammer dat we weggaan maar het is er de tijd voor. Waarheen, dat is nog onbekend. We willen rijden via binnenwegen, maar komen toch weer op de A7 nadat we de tank hebben volgegooid met diesel voor 1,38 euro per liter. Lang leve Spanje..

Gerrit herinnert zich een camperplek in Castello vlak bij zee. Onderweg ernaar toe hebben we er al weinig vertrouwen in want langs de weg staan overal campers die daar niet mogen staan. De cp blijkt een heel gewilde plek want het staat tjok vol. Gewoon op asfalt en iedereen staat slechts een meter uit elkaar. je moet met de buren afspeken wie eerst de deur kan openen. Een zigeunerkamp is luxer, maar toch staat iedereen hier heel graag. Vlak bij zee en de mooie stad. We bellen een camping in de buurt, maar ook die is vol. De volgende camping heeft nog slechts 1 plaats voor 1 nacht. We spreken af dat we binnen een half uur aanwezig zijn en gaan opweg. Ondanks een file vinden we de camping Playa Costa de Levante. De naam klink mooier dan het in werkelijkheid is. Totaal vergane glorie maar daarom ook slechts 10 euro per nacht incl stroom en douche. We schrikken een beetje van de omgeving en mensen, maar de plek is groot en we zijn tevreden. Ondanks de toezegging voor 1 nacht konden we toch boeken voor 3 nachten. Rara hoe kan dit. De mede kampeerders zijn erg aardig en behulpzaam. sAvonds afwassen is koud water, maar Gerrit vindt een boiler en volgt de leiding naar een kraan om warm water te tappen. Raldi doucht zich onder een koude douche. Ze heeft de warm waterleiding niet kunnen vinden. Gerrit vindt wel een, nu gloeiend hete, douche die niet op een aangename temperatuur is te krijgen. De stroom komt van een vreselijk stinkende generator, waarvan wij geen last hebben op onze plek. Echter smorgens wordt de generator een aantal uren uitgezet voor onderhoud. Naast de camping is een groot veld voor Sem waar veel vriendjes worden uitgelaten. We staan met de camper ongeveer 30 meter van zee. Met de fiets bekijken het stadje Moncofa waar de leegstaande appartementen in rijen staan te wachten op de komende zomer. Het is er heel stil maar het lijkt er op dat er steeds meer gasten komen vanwege komende paasdagen. Dondersdags hebben de spanjaarden al vrij. Tweede paasdag kennen ze niet in hee Spanje, dat is regionaal anders. Gerrit vindt op de camping een groep om jeu de boule te spelen en het wordt wel steeds drukker. Wanneer onze plek niet is verzegd willen we nog wel iets langer blijven.

Zaterdag. Ondanks dat de camping door Pasen en de daarop volgende vakantie, helemaal vol loopt, kunnen wij toch blijven staan. De camping puilt uit van grote families met veel kinderen, lange tafels en heel veel rokende bbq. Het is een mix van Fransen en Spanjaarden, maar het is gezellig en sociaal. De Fransen komen al bij de camper vragen of Gerard wil komen jeu de boulen. Wij moeten echt ons vooroordeel bijstellen want op grote  ,,luxe" campings hebben niet vaak deze fijne contacten als hier. Tijdens de ,,vrije" dagen heeft Gerrit de tijd genomen om een aantal ,,IK VERTREK" camperplekken in kaart te brengen. Dit zijn BenB 's met kleinschalige camper faciliteiten en sommigen zijn bekend van het programma ,,Ik vertrek". Hiervan liggen er in de omgeving van Murcia vele tientallen. Het is de bedoeling een route te maken langs een aantal van deze plekken.

We nemen afscheid van de buren, laden vol met water en lossen ons afvalwater en rijden 160 km zuideljker nu land inwaarts. We komen in de bergen en inplaatst dat het frisser wordt, loopt de temperatuur snel naar 24 graden. Bij het dorpje Benimarfull, vinden we onze eerste stek midden in de bergen maar 10 minuten lopen van het dorpje. Het wordt warm en de omgeving is gort droog. Onderweg staan ook alle rivieren droog. De cp wordt gerund door Barbara, een Poolse. Er is plaats voor 3 campers. We staan de nacht samen met een alleen reizende Deen. Een vreemde snuiter met een grote pop naast zich op de bijrijders stoel. Het is de eerste avond dat we buiten kunnen zitten en de bbq gebruiken. Het uitzicht op en over de bergen is erg mooi. Er loopt een aardige hond vrij rond. dus laten we Sem maar lekker op het afgesloten terrein rondhollen. 

Zondag. Gerrit loopt met Sem naar het dorp en drinkt een Americano bij de plaatselijke bar, die al behoorlijk is bezet. Er is in het dorp geen processie optocht, hetgeen een fikse tegenvaller voor ons is. Toch vertrekken we om 12 uur naar de kerkdienst in de hoop dat er op z'n minst toch een rondje rond de kerk wordt gelopen. Het valt ons tegen hoeveel mensen er tijdens de paasdienst in de kerk zitten. We verstaan er helemaal niets van, maar het is zo mooi om al die (katholieke) rituelen te volgen en de mensen te observeren. Wat een warmte en betrokkenheid van de aanwezigen met ook jongeren en wat een groot verschil met de sobere protestantse kerk in Nederland. Terug op de cp krijgen we van Barbara brood, door haar zelf gebakken. We leggen het op de tafel samen met een grote steen om te raden wel stuk het meest hard is, maarsamen met koffie spoelen we de steen door onze kelen en dat is best te doen. In de zon is het niet uit te houden. We dommelen weg in de schaduw van een kersenboom die in bloei staat. Morgen vertrekken we 70 km zuidelijker. Onze vriend Louis heeft daar een huis welke we willen bekijken.

Maandag. We maken ons gereed voor vertrek en rekenen af met Barbara, die een onaangename verrassing heeft. Voor de gebruikte electra gedurende twee nachten rekent ze 10 euro. Waarschijnlijk heeft ze door onze zonnepanelen meer electra terug ontvangen, maar we willen een beetje zuinig zijn met ons gas voor de koelkast. Het is een feestdag en alle winkels zijn dicht. Toch hebben benzine stations vaak wel vers brood en daar op de P gebruiken wij ons ontbijt met uitzicht op een mooie ruine. Gerrit zoekt de coordinaten van de volgende cp maar achteraf tikt hij de verkeerde coordinaten in. Via wel hele smalle weggetjes komen we terecht bij een Nederlandse cp maar voor naturisten gebruik. Wanneer we onze kleren willen uittrekken zijn we welkom maar dan ziet de beheerder onze hond en hij wijst ons de weg naar de juiste plek. Dat is slechts 6 kilometer verder. De mooie cp ligt op de P van een door Nederlanders beheert restaurant en BenB. Ook hier is er een vrije dag. Wij zoeken een mooie plek en melden ons per email. De cp is goed en mooi onderhouden en het is meer dan een parkeerplaats. Al snel ontvangen we bericht dat het goed is. We kunnen op kamer 4 gebruik maken van douche en toilet met gebruik van de sleutel van de buren. Onze buren is een erg jong stel die in Duitsland alles hebben achtergelaten en de wereld willen verkennen. Het nabij gelegen stadje de las Nieves is mooi en druk. Alle terrassen zijn open. We fietsen wat rond en zoeken het huis van Louis. We hebben niets kunnen vinden. Telefonisch nemen we contact op met de ,,Key Holder". Per mail stuurt hij ons de coordinaten door. Ook daarmee is het niet te vinden. s Avonds probeert Gerrit het met het programma Google Maps en ja we zien een locatie slechts op 4 km van de cp verwijderd. Morgen gaan we hiermee aan de slag. Het restaurant blijft dicht dus Raldi scharrelt alle restanten eten bij elkaar en maakt een heerlijke pot ,,Alla Mama". Morgen gaan we opzoek naar het huis van Louis.

Dinsdag. In het dorp is geen brood te koop maar volgens Google op 13 minuten fietsen in een ander dorp. Achteraf  na een een uur fietsen heb ik brood kunnen vinden. De temperatuur gaat snel omhoog en de verwachting is richting de 30 graden. Gerrit gaat op de fiets op zoek naar het huis van Louis. De beste heeft mij niet gewaarschuwd dat zijn huis berg opwaarts ligt want dan had ik wat meer spinazie gegeten. Uiteindelijk is het optrekje gevonden en een stukje video van gemaakt en gestuurd naar Louis. Terug op de cp rusten we uit in schaduw en sávonds eten we in het restaurant. Goed eten voor een lage prijs maar we moeten wel heel lang wachten.

Woensdag. We verwachten een hitte van 33 graden. De camper wordt klaar gemaakt voor vertrek, nemen afscheid van ons Duitse buurtjes en zoeken snel een Aldi voor inkopen. Onderweg bellen we de familie Wever en reserveren een plek in hun tuin. Het is slechts 25 kilometer rijden. De laatste kilometers zijn weer smal en we passen ook nog net op een bruggetje. Ook de inrit van de familie is niet breed en onze lengte is het maximum. Een overhangende dakgoot is felrood geschilderd met een grote rode bal daar onder. Vermoedelijk heeft menigeen hier schade gereden. Er mogen van de overheid niet meer dan 5 campers in hun tuin staan. Wij zijn de nummer vijf en worden buitengewoon vriendelijk ontvangen. De Wevers hebben hier  gedurende twintig jaar een schitterende oase gemaakt op ruim 10.000 m2 waar de hond vrij mag rondlopen. Een dochtertje van een jong Engels stel ontfermt zich direct over Sem, die we pas sávonds laat weer terug zien en aan een lijn vastbinden. Buren komen vragen of de hond van ons is of van de Engelsen. We staan midden op een veld maar mogen morgen verkassen. Raldi maakt een bak sla met tomaat en vis en samen met brood genieten wij van de warme zwoele avond.

Donderdag. Gelukkig is het wat frisser geworden. Gerrit gaat met Sem buiten de poort wandelen. De omgeving is een landbouw gebied met teelt onder en op landbouw plastic. Alle rommel wordt gewoon aan de kant gegooid en de wind doet de rest. De bodem is vervuild van het plastic en de leidingen van verouderde waterdruppel systemen. De Wevers hebben een oase gebouwd tussen dit afval. De familie doet er alles aan om hun omgeving schoon te houden, maar het is dweilen met de kraan open.. Wij verkassen de camper naar de rand van het  terrein bij de palmen en prachtige exotische struiken, planten en bloemen. We staan nu ook in de schaduw. Vandaag is het een mooie vrijloop dag voor Sem hoewel zijn Engelse vriendinnetje is vertrokken. Er is wel een probleem met ons toilet. Er mag hier niet worden geloosd met chemie toiletten en dat was ons niet bekend toen we aankwamen. Dan hadden we afbreekbare geurstoffen in het toilet gegooid. Door gebruik van het toilet van de cp kunnen we lozing uitstellen en langer blijven. Overal in de tui Zn zijn gezellige zitjes gemaakt. 's Avonds zitten we tot laat met de hele groep in de tuin.De sfeer hier is heel fijn en gezellig.

Vrijdag. Al vroeg verzamelt zich in de tuin een groepje heerlijk in de ochtend zon. Een kan met koffie wordt aangedragen. De weersvoorspelling is weer hoge temperaturen voor de komende dagen. We blijven hier lekker hangen tussen de schaduwrijke palmen. Er vertrekken vandaag drie campers. We blijven nu over met Johan en Winnie met hun collie Puk. Tessa, de eigenaresse, en Winnie hebben een weekeinde bij een goeroe geboekt om helemaal leeg te geraken. Wij organiseren voor de achterblijvers, opa Weevers, Johan Raldi en Gerrit, een bbq. We zitten heerlijk op de veranda tot diep in de avond.

Zaterdag. Tot onze verbazing loopt Tessa over de camping en zijn de dames weer smorgens vroeg weer thuis gekomen. Winnie heeft de ontgifting van haar lichaam te serieus genomen en heeft de hele nacht lopen braken, toilet bezoeken en lopen janken van ellende. Ze wou zo snel mogelijk terug naar huis. Tessa is helemaal hossanna en in hoge sferen. Ze heeft tijdens verschillende sessies reeds jaren geleden overleden vriendinnen en familie ontmoet en gesproken. Ze is teruggegaan naar haar geboorte en herboren terug gekomen. Nu rent en huppelt ze door de tuin in een wit doorzichtige kimono, armen wijd uit gespreid en denkt dat ze morgen kan vliegen. Winnie zit geradbraakt bij haar camper en dat zal wel even duren dat ze van de schrik is bijgekomen. In de tuin staat een mooie italiaanse vrouw op haar matje al vijf minuten op één been in een wereld vreemde houding. Zo af en toe beweegt ze een ledemaat en staat weer in een andere onhandige houding vijf minuten naar de zon te staren. Sem vindt het heel interessant wanneer ze op grond ligt en springt bovenop haar. Het duurt even voordat ze uit de knoopt komt maar ze lacht en knuffelt de hond. s Avonds laat zien we Winnie weer over de camping strompelen.

Zondag. Het belooft weer een mooie warme dag te worden maar er komt wat meer bewolking. Winnie zien we weer fris, fruitig  en vrolijk bij de ochtend koffie. Tessa, Winnie en Raldi gaan samen naar de plaatselijke markt en komen thuis met fruit en korte broeken voor de mannen. De cake van onze buurvrouw Ge uit Kampen is op. Elk jaar wanneer we vertrekken brengt Ge een eigen gebakken cake. Deze verdelen we in drie stukken. Eén stuk in de snoeptrommel en twee stukken in het vriezertje. sÁvonds is er weer een gezellige borrel in de tuin. De buurman vertelt graag een mop, maar hij begint steevast met de clou en merkt aan het eind dat er iets niet klopt. Het hele gezelschap ligt in een deuk. Wij hebben in alle voorgaande jaren nog nooit zo'n gezellige camping meegemaakt.

Maandag. Met de buurman afgesproken om per fiets een SIM kaart de halen in Catral. Een leuke tocht door een schoner en groen gebied. Vermoedelijk ligt de ernstige vervuiling in de omgeving, aan een familie uit India die hier alles opkopen voor de landbouw. Het is mooi weer. We maken plannen voor vertrek maar het verblijf bevalt ons hier heel goed. Tessa maakt morgen een pasta tonijn en nodigt haar gasten uit om mee te eten. We stellen ons vertrek nog een dag uit. Drinken aan het eind van de middag met alle gasten een wijntje. 

Dinsdag. Ons brood raakt op behalve de oude stukken stokbrood, die wij opmaken als toastje bij de wijn maar poberen nu om het op te peppen in de Omni oven. Dat loopr niet uit op een groot succes maar de winkels zijn te ver weg dus we redden ons ermee. Er is hier voldoende ruimte om Sem uit te laten. Er ligt  een dode slang op de weg. Er komen hier per dag misschien drie auto's langs. Waarom moet dat stomme beest nu net op z'n moment oversteken. s'Middags roept Tessa om te komen eten. Ze heeft één van de vele zitjes mooi gedekt en komt met een heerlijk uitziende salade en een grote pan pasta en een paar flessen wijn en munt water. Met acht eters zitten we in de zon en iedereen doet zijn best om het gezellig te maken. Tessa heeft echt haar best gedaan op een pan pasta met spinazie en tonijn. Samen met de salade smaakt het verukkelijk en een glas wijn doet de rest. Daarna is het uitbuiken half in de schaduw en half in de zon omdat volledige schaduw toch te fris is. Gerrit kan nog steeds niet de satelliet van de tv vinden en snapt er niets van. Ja, er staan bomen maar dat kan niet de oorzaak zijn.  

Woensdag. We maken ons klaar voor vertrek en moeten afscheid nemen van de familie Wever en gasten. Dat valt ons zwaar want we hebben een heel fijne week gehad. De koel- en voorraad kasten raken leeg. Bij Mercadona wordt alles weer voor een week aangevuld. In de omgeving zijn veel kleinschalige campings. We gaan op zoek naar Casa Castor omdat de reviews heel goed zijn. Het  is slechts 20 km rijden maar we hebben de plek niet kunnen vinden. Tijdens ons rondrijden vinden we camping Alannia, een giga grote camping. Daar wil je nog niet begraven liggen zegt Raldi en we zoeken verder. We bezoeken diverse kleine campings, maar we zijn bij de Wevers wel erg verwend met de ruimte en vrijheid en besluiten uiteindelijk toch maar bij Annalia de nacht door te brengen. Bij de Padel baan vind ik een groep die nog een speler zoeken wat ik mij niet een tweede keer laat zeggen. Met een geleende racket heb ik wel twee partijen verloren maar wordt uitgenodigd als partner van een Noord Ier voor een toernooi voor de komende vrijdag. Ik laat het aan mij voorbij gaan want Raldi vindt het hier niet gezellig. s'Avonds weer geen tv-beeld maar plots herinneren wij ons dat we zijn vergeten de screw van de antenne te veranderen. Onder ca Valencia is het nodig om de screw 27 graden naar rechts te draaien. Gerrit klimt op het dak van de camper en maakt alles weer in orde. en kunnen nog net het Nederlandse journaal zien. We worden niet vrolijk van de berichten want de diesel brandstof gaat onbetaalbaar worden. 

Donderdag. op de camping is een mooi en groot uitlaat veld voor honden. Na het ontbijt besluiten we toch op zoek te gaan naar Casa Castor en nemen per telefoon contact op met de Nederlandse eigenaar. We staan slechts 7 kilometer verwijdert van de camping en hij wijst ons de weg. Nu rijden we moeiteloos naar de de opgegeven plek waar we uiteindelijk de vorige dag zeker twee keer zijn langs gereden maar hebben het niet herkend. De inrit is smal en steil. Onze camper heeft een te grote oversteek .Remco, de eigenaar, en andere gasten helpen ons met planken onder de wielen om binnen te komen. Het is een prachtige plek maar Sem heeft hier niet de vrijheid waaraan hij de laatste week is gewend. Er is een mooi zwembad en heel mooi onderhouden tuin. Remco biedt zijn gasten pizza's tot bitterballen en de koelkast is gevuld met ijs en drankjes. Een lijst wat je hebt gepakt moet je invullen. We kunnen het hier wel weer een paar dagen uithouden.

Vrijdag. Grote ontsteltenis op de camping. De Belgische gast heeft buiten in de berm 4 jonge hondjes gevonden die nog geen uur geleden zijn geboren. de oogjes nog dicht en klein en glas. Eén hondje is reeds dood. Welke eigenaar laat dit toch zo gebeuren en wie doet dit nou. Iedereen boos en geschokt en er zijn al tien vonnissen uitgesproken.  Hij loopt met de 4 hondjes in zijn hand over de camping. Een paar kilometer verderop is een honden opvang. Ze stappen snel in een auto om de hondjes af te leveren. Een uur later zijn ze weer terug met de hondjes in de hand die nu plots konijnen zijn geworden.  Dat is nog eens een transitie. De beestjes worden in een doos gezet, maar ik heb weinig vertrouwen in hun overlevingskans. Het is wederom heerlijk weer.Voor vanavond bestellen we een pizza en een hamburger bij Remco en zijn erg benieuwd naar zijn kookkunsten. Tegenover ons staan mensen uit Zwolle. 

Zaterdag Er zijn al  twee konijnen dood en de rest ziet er niet florisant uit. Waarschijnlijk kun je ze beter achterlaten op plaats waar ze zijn gevonden  voor mama konijn die voeding heeft. Maar er zijn veel roofvogels en ander gespuis. De kookkunsten van Remco zijn niet heel bijzonder maar Raldi heeft een gemakkelijke avond gehad. Vanavond staat er een bbq op ons programma en we hebben nog van huis heerlijke gemarineerde kippendijen meegenomen. Met overbuurman de Zwollenaar en een van ons geleende vouwfiets doen we inkopen in Catral. Een leuk en gezellig tochtje en een terras met koffie en verse jus. Donderdag bij aankomst kregen wij van een Nederlandse gast van een nabijgelegen BenB een foto van een uit Nederland meegenomen poes die ze al een paar dagen kwijt is. Nu nog steeds fietst en loopt ze rond en horen haar Einstein roepen en met een doosje snoepjes rammelen. Ik heb vanmorgen bij het uitlaten van Sem een poes gezien die veel op de foto lijkt en meldt het haar. Ze wordt er blij en hoopvol van. Helaas is de poes erg schichtig en komt niet bij mensen. Daarom heeft ze hem ook de naam Einstein gegeven. 's'Middags een gezamenlijke borrel en vroeg de bbq aansteken omdat het frisser wordt wanneer de zon onder gaat.

Zondag. Einstein is nog niet gevonden en de overgebleven konijnen hebben het niet gered. We besluiten te vertrekken en rekenen af met Remco en maken de camper klaar voor vertrek. Dat is niet veel werk omdat wij bij aankomst nooit overdadig uitpakken om ook niet veel werk te hebben bij vertrek. We moeten de cp achteruit rijdend verlaten door het smalle hek en de steile helling naar boven met behulp van rijplaten voor de lange oversteek achter en heel strak langs de muur om boven de bocht te halen op het smalle weggetje. Remco en andere gasten helpen vakkundig en zonder schade kunnen we verder. We rijden eerst naar de nabij gelegen super camping Alannia om afvalwater te lozen , vers drinkwater in te nemen en de toiletcassette grondig te reinigen. In een stalletje kopen we een gebraden kippetje. Daarna vinden we  de cp Casa Huerta, een door Belgen gerunde cp waar ook weer niet meer dan 5 campers mogen staan. Wij hebben voor deze cp gekozen omdat we in een review lezen dat Sem hier weer vrij mag rondlopen. De cp ligt  ongeveer 500 meter van de weg en bij de inrit moeten we kiezen tussen 2 naast elkaar gelegen zandweggetjes gescheiden door een betonnen diepe greppel en pakken natuurlijk de verkeerde. Na veel verwensingen vinden we een plek om te keren. Zoals bij al dit soort cp's worden we heel vriendelijk onthaald en de gasten komen zich voorstellen en ook bijna overal hebben ze moeite met de naam Raldi. Ik zeg altijd; ''maak daar maar Alie van''. Waarschijnlijk een goede herinnering uit mijn jeugd. Sem wordt begroet door een wel heel enthousiaste Stabij. Dat worden hele drukke tijden voor het beestje. Vanavond eten we gebraden kip met rijst, kerrie en vers fruit. 

Our Services

Get in Touch